அணுவுக்கு உலையா? வாழ்வுக்கு உலையா?

அணு என்றாலே இரண்டாம் உலகப்போரில் ஜப்பானிய நகரங்களான ஹிரோஷிமா, நாகசாகி மீதான அணுகுண்டு வீச்சும் அதனால் மக்கள் அடைந்த துயரங்களும் நம் கண்முன் தோன்றுகின்றன. அந்த கொடூரத்தை யாரால் மறக்க முடியும்?.அதுபோல அணுஉலை விபத்து என்றாலே உலகைக் குலுக்கிய சோவியத் ரஷியாவின் செர்னோபில் அணுஉலை விபத்துதான் நெஞ்சில் நிழலாடுகிறது. இதனால் இன்றுவரையிலும் தோல்புற்று நோய், இரத்தப் புற்று நோய் உட்பட வகைவகையான நோய்களால் இலட்சக்கணக்கானோர் உயிர் இழந்து உள்ளனர். பல இலட்சக்கணக்கான மக்கள் தங்கள் சொந்த மண்ணில் இருந்து பிடுங்கி எறியப்பட்டு புதிய இடங்களில் துன்புற்று வாழ்கின்றனர். 1986
ஏப்ரல் 29 ஆம் நாள் நடைபெற்ற செர்னோபில் அணுஉலை வெடிப்பால் சோவியத் ஒன்றியம் மட்டும் அல்லாது முழு ஐரோப்பாவுமே பாதிக்கப்பட்டது. ஆபத்தில் தத்தளித்த சோவியத் ஒன்றியத்திற்கு நட்பு நாடாக இருந்த இந்தியா அப்போது சுமார் 17,000 கோடி ரூபாய் மதிப்பில் ஒரு ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டது. செர்னோபில் விபத்து நடந்து இரண்டு ஆண்டுகள் ஆகி கதிர்வீச்சின் பாதிப்பு குறித்த உண்மைகள் மிகத் தீவிரமாக வெளிப்பட்டு கொண்டு இருந்த ஒரு கொடூரமான நேரத்திலேயே 1988 நவம்பர் 20 - இல் இராஜிவ்காந்திக்கும் கோர்பசேவுக்கும் இடையே இந்த ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானதுதான் வேதனை. இதன்படி 1000 மெகாவாட் திறனுடைய இரு அணுஉலைகளைக் கூடங்குளத்தில் அமைப்பது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது.அணுகதிர் வீச்சு குறித்த ஆபத்தான விளைவுகளை நன்கு அறிந்து இருந்த மக்கள் இதற்கு எதிராக கொதித்து எழுந்தனர். சேவை அமைப்புகள், மாணவர் அமைப்புகள், சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகள், விவசாயிகள், அறிவுஜீவிகள், சில அரசியல் கட்சிகள் போன்றவர்களின் அமோக ஆதரவுடன் கூடங்குளம் அணுஉலை எதிர்ப்புப் போராட்டம் தமிழகம் எங்கும் பற்றிப் படர்ந்தது. குறிப்பாக அப்போதைய தி.மு.க நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகிய திரு. வைகோ நாடாளுமன்றத்திலேயே பிரதமர் இராஜிவ்காந்தியிடம் நேருக்குநேர் வாக்குவாதத்தில் ஈடுபட்டார். இத்தகைய கடுமையான எதிர்ப்பின் விளைவாக இராஜிவ் காந்தியின் அப்போதைய தமிழகச்சுற்றுப் பயணத்தில் திட்டமிடப்பட்டிருந்த கூடங்குள அணுமின் நிலைய அடிக்கல்நாட்டு விழா அரசால் கைவிடப்பட்டது, 90களில் சோவித் ஒன்றியம் உடைந்து சிதறியதால் இத்திட்டம் கனவாகவே இருந்தது.
என்றாலும் 1997 இல் இந்திய பிரதமராய் இருந்த தேவகெளடா புதிய இரசிய அதிபரான புதினுடன் செய்து கொண்ட ஒப்பந்தப்படி இத்திட்டம் மீண்டும் உயிரூட்டப்பட்டது. 2001 ஆம் ஆண்டு இந்தியப் பிரதமராய் இருந்த வாஜ்பாய் ரஷ்ய அதிபர் புதினுடன் ஒப்பந்தம் செய்து தன்பங்குக்கு திட்டத்தை உறுதிபடுத்திக் கொண்டார். அதன் பின்னர்தான் திட்டம் வேகம் பிடித்தது. கட்டுமானப் பணிகள் துரிதப்படுத்தப்பட்டன. இதில் கவனிக்க வேண்டிய அம்சம் என்னவென்றால் மத்திய அரசால் நிறைவேற்றப்பட்ட 1994 சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு சட்டத்திற்கு மாறாக இத்திட்டம் மேற்கொள்ளப்படுவது தான். அச்சட்டப்படி 50 கோடி ரூபாய்க்கு மேற்பட்ட எந்த ஒரு திட்டமும் உரிய சுற்றுச்சூழல் ஆய்வுகள் நடத்தப்பட்டு அதன் சாதக, பாதக அம்சங்கள் மக்கள் மன்றத்தில் தெரிவிக்கப்பட்டு, விவாதிக்கப்பட்டுதான் நிறைவேற்றப்பட வேண்டும்.கூடங்குளம் அணுஉலை 1988 இல் திட்டமிடப்பட்டாலும் அதற்கும் தற்போது நடைமுறை படுத்தப்படுகின்ற திட்டத்திற்கும் தொடர்பே இல்லை. இரண்டும் வெவ்வேறான அம்சங்களைக் கொண்டவை. பழைய ஒப்பந்தப்படி அணுஉலைக்கு குமரி மாவட்டத்தில் உள்ள பேச்சிப்பாறை அணையிலிருந்து நீர் எடுத்துக் கொள்ளப்படும், ஆனால் இப்போது செயல் படுத்தப்படுவது எப்படி என்றால் உலைக்கு தேவையான நீர் முழுவதும் கடல்நீரை சுத்திகரிப்பதன் மூலம் பெறப்படும் என்று சொல்லப்படுகிறது. இதற்கு சுத்திகரிப்பு ஆலை அமைக்க டாட்டா நிறுவனத்துடன் 116 கோடி ரூபாய் மதிப்பில் ஒரு ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டுள்ளது. (சட்டப்படி இதற்கே மக்கள் கருத்தாய்வு நடத்தப்பட வேண்டும்). முதல் ஒப்பந்தப்படி அணுஉலையில் இருந்து வரும் கழிவுகளை சோவியத் ஒன்றியமே எடுத்துக் கொள்ளும், ஆனால் இப்போதைய நிலவரப்படி பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு அந்த கதிர்இயக்க கழிவுகளை நாம்தான் கட்டியாள வேண்டும். முதல் ஒப்பந்தம் போடப்பட்ட பின்னர் நெல்லை மாவட்டங்களின் பல இடங்களில் உருகிய பாறைக்குழம்புகள் மேலே வந்ததன, நிலநடுக்கமும் ஏற்பட்டது போன்ற அனுபவங்களும் உள்ளன.
ஆனால் இவற்றையேல்லாம் மூடி மறைத்துவிட்டு மோசடித்தனமாக இத்திட்டத்தை நிறைவேற்றுவதில் மட்டும் முனைப்பு காட்டுகிறது நம் அணுமின் உலை கூட்டம். இவ்வாறு திருட்டு தனமாக இரு அணுஉலைகளைக் கட்டிக்கொண்டு இருக்கும் அதே வேளையில் தீராத தாகத்துடன் இனியும் எதிர்க்க மாட்டார்கள் என்ற நினைப்பில் இந்த வளாகத்திலேயே மேலும் நான்கு அணுஉலைகளை அமைக்க திட்டமிட்டு வருகின்றனர். இதற்காக கடந்த குடியரசு தின விழாவின் போது இந்தியாவுக்கு வந்த இரஷிய அதிபர் புதினுடன் இந்திய பிரதமர் மன்மோகன்சிங் ஒரு ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டுள்ளார்.இப்புதிய ஒப்பந்தப்படி அணுஉலைகளை அமைப்பதற்காக மக்கள் கருத்தைக் கேட்டுநிற்கிறது அணுமின் துறை. இத்திட்டத்திற்கான சுற்றுச்சூழல் ஆய்வு அறிக்கையை படித்த பாதுகாப்பான சுற்றுசூழலுக்கான மருத்துவர்கள் குழுவை சார்ந்த டாக்டர். ரமேஷ் தெரிவிக்கும் தகவல்கள் நம் விஞ்ஞானிகளின் மோசடித்தனத்தை அம்பலப்படுத்துகின்றன. இந்த அறிக்கையில் அணுஉலையில் இருந்து எவ்வளவு கழிவு வெளியேறும், அந்த கதிர் இயக்க கழிவுகளை எப்படி பாதுகாக்க போகிறார்கள் என்று கூட சொல்லவில்லை. இத்தகைய அடிப்படை விஷயங்களைக் கூட தெரிவிக்காத இவர்கள் நாளிதழ்களில் முழுபக்க வண்ண விளம்பரங்களை வெளியிட்டு ஆதரவு திரட்டுகிறார்கள். அவற்றின் உண்மை நிலையை பார்ப்போம்.
மிகத் தொலை நோக்கு பார்வையில் பார்க்கும் போது 35 அல்லது 40 ஆண்டுகள் மின்சாரம் கிடைக்கும் என்பதற்காக உலகிற்கே ஆபத்தான கதிரியக்கக் கழிவை பல்லாயிரம் ஆண்டுகள் மடியில் கட்டிக் கொண்டுதான் இருக்க வேண்டுமா? நியாமாகப் பார்த்தால் ஆபத்தான அணுஉலைகளில் செய்யும் மூதலீட்டை காற்றாலைகளில் செய்தாலே பாதுகாப்பாக மின்சாரம் தயாரிக்க முடியும்.நமது குடியரசு தலைவர் எதிர்காலத்தை பற்றிதான் கனவு காணச் சொன்னாரே தவிர பகல்கனவு காணச் சொல்லவில்லை. 2032 ஆம் ஆண்டு அணுசக்தி மூலம் 63000 மெகாவாட் மின்சாரம் உற்பத்தி செய்ய ஆசைப்படுகிறது அணுசக்தி துறை. 87 ஆம் ஆண்டுக்குள் 25000 மெகாவாட் 2000த்தில் 45000 மெகாவாட் என்று கனவு கண்ட நம் அணுசக்திதுறை பல்லாயிரம் கோடி ரூபாய்க்களை விழுங்கி விட்டு இன்று வரையிலும் 3310 மெகாவாட் மின்சாரம்தான் உற்பத்திச் செய்கின்றது.
முதலில் அமைக்கப்படும் இரு அணுஉலைகளுக்கு கடும்எதிர்ப்பு இருந்து வரும் போதும் மேலும் நான்கு உலைகளுக்கு தேவையான தண்ணீரை கடல்நீரை சுத்திகரித்து எடுக்கிறார்கள். இந்த சுத்திகரிப்பு கழிவுநீரையும் கடலில்தான் விடப்போகிறார்கள். இதில் பயன்படுத்தப்படும் குளோரின் போன்ற வேதிப் பொருட்களால் அவ்வட்டாரம் கடல்மீன்கள் வாழத்தகுதி அற்றதாக மாற்றப்படும்.இன்று தமிழகத்தின் மின் தேவை அதிக பட்சம் 8000 மெகாவாட்தான். ஆனால் இப்போது உற்பத்தி ஆவது 10100 மெகாவாட் மின்சாரம் ஆகும். அப்படி இருக்கும் போது ஆபத்தான அணுஉலைகள் எதற்காக என்ற கேள்வி எழுகிறது. கூடங்குளத்தில் உள்ள கான்கீரிட் ஆய்வுக் கூடம் ஐஎஸ்ஓ - 9001 தரச்சான்று பெற்றுள்ளது என்று அணுசக்தி துறை பெருமைப்பட்டு கொள்கிறது. சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் மின்னணு கட்டுபாட்டிற்கு என கூடங்குளத்தில் கட்டப்பட்டு வந்த இருமாடிக் கட்டிடம் இடிந்து விழுந்ததில் பல தொழிலாளர்கள் படுகாயம் அடைந்தார்களே. இதுதான் இவர்கள் பெருமைப்பட்டு கொள்ளும் கான்கிரீட்டின் தரம்.
கதீர்விச்சு மக்களை எந்த விதத்திலும் பாதிக்காது என்று இவர்கள் சொல்வதை எப்படி நம்புவது. உலகு எங்கும் செய்யப்படும் ஆய்வுகளால் அணுஉலையில் இருந்து குறிப்பிட்ட தொலைவிற்குள் வாழுகின்ற மக்கள் புற்றுநோய் உள்ளிட்ட பல்வேறு நோய்களால் பாதிக்கப்படுவது தெரியவந்துள்ளது. சென்னைக்கு அருகிலுள்ள கல்பாக்கம் அணுஉலைகளின் அருகிலும் கூட ஆறு விரல்களுடன் குழந்தை பிறப்பது மிகக் கொடூரமான மல்டிபிள்மைலோமா எனப்படும் கதிரியக்க புற்று நோய் போன்றவை ஏற்பட்டுள்ளதை டாக்டர். புகழேந்தி வெளிப்படுத்தி உள்ளார்.இவை எல்லாவற்றையும் விட வேதனை என்னவென்றால் 460 மெகாவாட் திறனுடைய கல்பாக்கம் அணுஉலையிருந்து வெளியேற்றப்படும் கழிவு நீரால் அப்பகுதியின் கடல் 10 டிகிரிக்கு மேல் சூடாகும் நிலையில் இங்கு அமைக்கப்படும் 6000 மெகாவாட் மின்சாரம் தயாரிக்கும் உலைகளிலிருந்து வெளியேறும் தண்ணீர் மட்டும் கடலை 7 டிகிரி மட்டும் தான் சூடாக்கும் என்று கதை சொல்லுகிறார்கள்.
எல்லாவற்றிற்கும் உச்சகட்டமாக ஜப்பானில் கஷிவசாகி கரிவா என்ற இடத்தில் டோக்கியோ மின் உற்பத்தி நிறுவனம் என்ற தனியார் நிறுவனம் அமைந்துள்ள உலையை நமக்கு உதாரணமாகக் காட்டுகிறார்கள் கூடங்குளம் அணுவிஞ்ஞானிகள்.1985 ஆம் ஆண்டு முதல் அங்கு இயங்கிய ஏழு உலைகளால் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை என்று கூறுகிறது அணுசக்தி துறை. உண்மையில் அங்கு 1990 முதல் 2002 ஆம் ஆண்டு வரை பல சிறிய. பெரிய விபத்துகள் நடந்துள்ளன. அவற்றை நிர்வாகம் மறைத்து வந்துள்ளது. மைய உலைகலன்களில் ஏற்பட்டு இருந்த பல சிறிய, பெரிய கீறல்கள் தண்ணீர் குழாயில் இருந்த வெடிப்புகள் வெளியே சொல்லாமல் மறைக்கப்பட்டுள்ளன. இதனை சரிசெய்ய எடுத்த வீடியோவை கூட திருத்தம் செய்தே அரசிடம் சமர்ப்பித்துள்ளனர்.
இந்த உண்மைகளை எல்லாம் அந்நிறுவனப் பணியாளர் ஒருவர் வெளியே சொல்ல பெரும் போராட்டம் வெடித்தது. மக்களின் கொந்தளிப்பை தாங்க இயலாமல் அந்த நிறுவனத்திற்கு சொந்தமான அனைத்து அணுஉலைகளும் இழுத்து மூடப்பட்டன. அப்பகுதிக்கு வந்த ஜப்பான் நிதியமைச்சர் அங்கு கூடியிருந்த வட்டார மக்களிடம் மன்னிப்பு கேட்டார். அந்நிறுவனத் தலைவரும் மக்கள் முன் தரையில் மண்டியிட்டு மன்னிப்பு கேட்டார். ஜப்பானைப் பொறுத்தளவில் இவ்வாறு மன்னிப்பு கேட்பது உச்சப்பட்ச இழிவான தண்டனையாகக் கருதப்படுகிறது. இந்த உலையை உதாரணமாக சொல்லிக் கொண்டிருக்கிற நம் விஞ்ஞானிகளும் இப்படிதான் எதிர்காலத்தில் மன்னிப்பு கேட்பார்களோ?நம் நாட்டுத் தலைவர்கள் தான் கூடங்குள அணுஉலை விசயத்தில் அமைதியாக இருக்கிறார்களே தவிர பிறர் அப்படி இல்லை. உதாராணமாக ஆஸ்திரிய வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர் எழுப்பி உள்ள கேள்வி முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகும். மின்சாரம் தயாரிக்க ஏராளமான மாற்றுவளங்கள் இந்தியாவில் உள்ள நிலையில் கூடங்குளத்தில் ஏன் அணுஉலை அமைக்க வேண்டும் என்று அந்த அம்மையார் எழுப்புகின்ற கேள்வி நம்மவர்களின் செவிகளை எட்டுமா? இனி அமைக்கப்பட இருக்கின்ற உலைகள் எல்லாம் வெளிநாட்டு யுரேனியத்தை நம்பியே தொடங்கப்பட இருக்கின்றன.
கூடங்குளத்தில் ஏற்கனவே கட்டப்படும் இரு உலைகளுக்கும் கூட ரசிய யுரேனியம்தான். இத்தகையச்சூழலில் அணுசக்தியில் இந்தியா தீவிர ஆய்வுக்கு முனைந்தால் இவர்களெல்லாம் யுரேனியத்தை தர மறுக்கும் சூழல் நிலவுகிறது. ஆக பழைய அணுஉலைக்கு ரசிய அடிமையாகவும் புதிய அணுஉலைகளுக்கு அமெரிக்கா அடிமையாகவும் மொத்தத்தில் இந்திய அரசு அடிமைத்தனத்துடன் குடியிருக்கும் நிலை ஏற்படும்.நீண்ட நாள் நட்பு நாடாகிய ஈரானை இக்கட்டான நேரத்தில் கைகழுவிய ரசியா நம் உதவிக்கு வரும் என்று எதிர்பார்க்க முடியாது. நிலைமை இப்படி இருக்கும் போது எப்படியாவது இத்திட்டத்தை நிறைவேற்றியே தீருவது என்று தமிழக அரசு மூர்க்கமாக களமிறங்குவது தமிழக மக்களுக்கு எந்த வகையில் பாதுகாப்பானது என்கிற அச்சமே நம்மை வாட்டுகிறது.எதிர்பாராமல் ஒரு விபத்து ஏற்பட்டுவிட்டால் உலையிலிருந்து 70 கி.மீ வரையிலான மக்கள் நிரந்தரமாக நம் வாழிடத்தைவிட்டு வெளியேற்றப்படும் சூழலில் பழந்தமிழரின் தாயகமான குமரி கண்டத்தையும் இன்னுயிரை ஈந்து பெற்று பாதுகாத்தப் பகுதிகளையும் பற்றிய நினைவுகளுடன் நிரந்தர அகதிகளாக தென் மாவட்ட மக்கள் வெளியேற வேண்டிய நிலை ஏற்படும். 133 அடி உயரத்தில் வானளாவ நிற்கும் தமிழர்களின் அறிவாசான் திருவள்ளுவர் ஆளரவம் இன்றி அநாதையாய் நிற்கும் காட்சியை எண்ணி கலங்கப் போகிறோமா?

தக்காளி சைவமா? அசைவமா?

இந்தியாவானது இங்கிலாந்தின் நேரடி கட்டுப்பாட்டின் காலனி அடிமை நாடாக இருந்த போது ஒருமுறை வெள்ளையர் படையிலிருந்த இந்திய வீரர்கள் கடுமையான கலவரத்தில் ஈடுபட்டனர். அதற்கு காரணம் என்ன தெரியுமா!
படைவீரர்கள் பயன்படுத்திய துப்பாக்கிகளில் உராய்வு எண்ணெயாக பன்றிக்கொழுப்பும், பசுக்கொழுப்பும் பயன்படுத்த அளிக்கப்பட்டதாக சொல்லப்பட் டது தான். பன்றிக்கொழுப்பை பயன்படுத்துவதற்கு எதிராக இஸ்லாமிய வீரர்களும், பசுக் கொழுப்பை பயன்படுத்துவதற்கு எதிராக இந்து வீரர்களும் மிக பெரிய கலவரத்தில் ஈடுபட்டனர்.
ஆனால் இப்போதோ நம்மு டைய அனுமதியின்றியே நமது சைவ உணவுகளை ளெல்லாம் இனி அப்படி சொல்ல முடியாத வகையில் மரபீனி மாற்றம் செய்யப்படுகின்றன.
பருத்தியில் மட்டும் 40-வகை யானவை உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. நம் அன்றாட உணவான நெல்லில் கூட பூச்சிகளை எதிர்ப்பவை, வைட்டமின் எ சத்துடையவை, உப்பு நீரிலே விளையகூடியவை என்று பல்வேறு வகைகள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. நமது சமையலறையில் இடம்பிடித்துள்ள தக்காளியும், கத்தரிகாயும் கூட இவர்களின் தொழில்நுட்ப வெறிக்கு தப்பவில்லை.
இவர்களின் மரபீனிப் பொறியியல் தொழில் நுட்பத்தை எதிர்பாராதது, சரிசெய்ய இயலாது, இயற்கைக்கு மாறானது என்ற 3 சொற்களில் கூறிவிடலாம்.
ஒரு தாவரம் அல்லது விலங்கின் செல்லின் இயற்கை யான மரபீனிக் கட்டமைப்பை சில தொழில்நுட்பங்களைப் பயன்படுத்தி நம் விருப்பத்திற் கேற்ப மாற்றி அமைப்பது. அதாவது, சில பூச்சிகளை எதிர்க்கும் திறன் படைத்த, சில களைக்கொல்லிகளைத் தாங்கும் திறன்படைத்த தாவரங்களை உருவாக்குவது. அதிக புரதச் சத்து கொண்ட காய்கறிகள் தயாரிப்பு . மனிதகுல வரலாற் றில் முதன்முதலாக இயற்கை யான பரிணாம உருவாக்கத்தை தனது சுயநலனுக்காக மனிதர் கள் பயன்படுத்த முனைகின் றனர். உயிரியல் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த மிகச் சிக்கலான மரபீனிக் கட்டமைப்பை மாற்றி தாவர, விலங்கு உருவாக்கம் செய்கின்றனர்.
எதிர்பாராதது: மிகச்சிக்க லானதான மரபீனிக் கட்டமைப் பை சிதைப்பததன் மூலம் நாம் எதிர்பார்க்கும் விளைவுதான் ஏற்படும் என்று உறுதியாகக் கூற இயலாது. ஏனென்றால் அதன் செயல்பாட்டை முற்றிலும் நாம் கட்டுப்படுத்த இயலாது. அது உத்தேசமாகவே செயல்படுகிறது. கணக்கு போல ஒன்றும் ஒன்றும் இரண்டு என்பது இங்க பொருந்தாது. ஒன்றும் ஒன்றும் பதினொன்றாகவும் ஆகலாம். புதிதாக நுழைக்கப்பட்டுள்ள மரபீனியானது இயற்கையாகஉள்ள மரபீனியை தொந்தரவு செய்ய லாம். இதனால் பதற்றமான சூழல் உருவாகலாம். (இத்தகையதொரு பதற்றமே அணுக்கதிர்வீச்சுக்கு காரணம்). அல்லது நாம் எதிர்பாராத வேறொரு விளைவு உருவாகலாம். இதனால் ஒரு புதிய நச்சு உருவாகி ஒவ்வாமை யை ஏற்படுத்தலாம்.
திரும்ப இயலாது: இவ்வாறு மரபீனி மாற்றப்பட்ட பயிரினங் கள் அல்லது உயிரினங்கள் சூழலில் அனுமதிக்கப்படுவது என்பது சூழலுக்கும் உணவுச் சங்கிலிக்கும் அச்சுறுத்தலாகும். அயல் மகரந்தச் சேர்க்கை மூலமாக இந்த புதிய பயிரின் தன்மைகள் பிற பயிர்களுக்கும் பரவலாம். இதன்விளைவாக எதிர்காலத்தில் மரபீனி மாசுபாடும் உருவாகலாம். இதனால் ஏற்படும் சிக்கல்களை இப்போதே அளவிட்டுவிடமுடியாது.
இயற்கைக்கு மாறானது: இதனால் இயற்கையில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் நம் கற்பனைக்கும் எட்டாதது. கோதுமையில் பசுவின் மரபணு இருக்கலாம், உருளைக்கிழங்கில் சிலந்தியின் மரபணு இருக்கலாம். இது இயற்கையில் எப்போதும் நடவாதவொரு விசயமாகும்.
மரபீனி மாற்ற தொழில்நுட்ப முறையில் எவ்விதமெல்லாம் உணவுப்பொருட்கள் உருவாக்கப் படுகின்றன என்பதைக் கேட்டால் நமக்கு தலைசுற்றும், நம்ப முடியாது. ஆனால் இவை எல்லாம் மிகதேவையானதாக பன்னாட்டு வணிக நிறுவனங்க ளால் முன் வைக்கப்படுகிறது. தக்காளியில் தண்ணீர் ஒட்டாம லும், ஊடுருவாமலும், அழுகாம லும் இருப்பதற்காக மீனின் மரபீனிகள் தக்காளியின் மரபீனி கட்டமைப்பில் செயற்கையாக புகுத்தப்படுகின்றன. தக்காளி கீழே விழுந்தால் சிதையாமலி ருக்க சிலவகை தக்காளிக்குள் கோழியின் காலிலுள்ள மரபீனிகள் புகுத்தப்படுகின்றன.
வணிகரீதியில் முதன்முதலாக உருவாக்கப்பட்ட உணவுப் பொருள் தக்காளியாகும். கால்ஜீன் என்ற நிறுவனத்தால் உருவாக்கப் பட்ட இதன் வணிகப்பெயர் திறீணீஸ்க்ஷீஷிணீஸ்க்ஷீ என்பதாகும். 1992ல் அமெரிக்க உணவு மற்றும் மருந்துத் துறையானது இது வெறும் தக்காளிதான், இதனால் உடல்நலனுக்கு ஆபத்து ஏதும் இல்லை. எனவே தனியான அறிவிப்பு வில்லை ஏதும் ஒட்டப்படவேண்டியதில்லை என்று அனுமதி கொடுத்தது. 1994 முதல் இது சந்தைக்கு வந்தது. நுகர்வோரிடையே பெரும் வரவேற்பும் பெற்றது.
வழக்கமான விலையைவிட 2 முதல் 3 மடங்கு அதிக விலை கொடுத்து இதனை மக்கள் வாங்கினர். என்றாலும் உற்பத்தி பிரச்சினைகள், விரைவில் அழுகுவது போன்றகாரணங்களால் இது நட்டமடைந்தது. அதோடு கால்ஜின் நிறுவனத்தை 1995ல் மான்சாண்டோ விலைக்கு வாங்கியது. 1996ல் இதே தக்காளி யின் மற்றொருவகை செனிகா நிறுவனத்தால் உற்பத்தி செய்யப்பட்டு, அதிலிருந்து தக்காளி கூழ் தயாரிக்கப்பட்டது. அப்போது இதனை ஐரோப்பிய நுகர்வோர் ஏற்றுக்கொண்டனர். இந்நிலை பசுக்கிறுக்கு நோய் வரையிலும் நீண்டது. அதன் பின்னர் ஐரோப்பிய நாடுகளின் வாக்குறுதிகளை நம்ப மக்கள் தயாராக இல்லை. அதன் பின்னரே மான்சாண்டோவின் ரவுண்டப்-ரெடி சோயா போன்ற தயாரிப்புகளுக்கு எதிராக ஐரோப்பிய மக்கள் அணிதிரண்டனர்.
ஒரு உணவுப்பொருளானது முழுமையாகவோ அல்லது அதில் கலந்துள்ள ஒரு பொருளோ - அதாவது மரபீனி மாற்றப்பட்ட தாவரம், விலங்கு அல்லது ஈஸ்ட் போன்ற நுண்ணுயிர்களைக் கொண்டதாக இருந்தால் அது மரபீனி மாற்றப்பட்ட உணவு என்ற சொல்லால் சுட்டப்படும். மரபீனி மாற்றப்பட்ட உணவு வகைகள் 1990கள் முதல் சந்தையில் கிடைத்துவருகின்றன. தற்போது மரபீனி மாற்றப்பட்ட சோயா பீன்ஸ், மக்காச்சோளம், கனோலா ஆகியவற்றால் தயாரிக் கப்பட்ட உணவுகள் சந்தையில் பரவலாகக் கிடைத்துவருகின்றன. அரசுகளைப் பொறுத்தவரையில் முற்றிலும் தடை, அடையாள வில்லை ஒட்டினால் போதும், வழக்கம்போல் விற்கலாம் என்ற மூன்றுவிதமான நிலைகள் காணப்படுகின்றன.
ஜப்பான் மற்றும் மேலை நாடுகளில் இத்தகைய மரபீனி மாற்றம் செய்யப்பட்ட பயிர் வைககள் மிக கட்டுப்பாட்டிற்கும் கண்காணிப்பிற்கும் கீழே சோதனை ரீதியாக பயிரிடப் படுகின்றன. ஆனால் இந்தியா வில் மிக சுதந்திரமாக எவ்வித கட்டுப்பாடுகளும் அற்ற நிலையில் இவை பயிரிடப் படுகின்றன. இதனால் பிற சாதாரண பயிர் வகைகளோடு இவையும் கலந்து மிக கடுமையான சுற்றுச்சூழல் பேரழிவை ஏற்படுத்தும் நமது இயற்கையான சுற்றுச்சூழல் இவ்வாறு மாசுப்படுத்தப் பட்டுவிட்டால் அதனை சரி செய்வது என்பது நடக்காத கதை.
இதனால் தான் அரியானா விலுள்ள ராம்புரா கிராமத்தில் பன்னாட்டு நிறுவனமான மான்சான்டோவின் இந்திய கூட்டாளியான மகிக்கோ நிறுவனத்தால் பயிரிடப்பட்டிருந்த மரபீனி மாற்ற நெற்பயிரை இந்திய உழவர் சங்கத்தை சேர்ந்த செயல்பாட்டாளர்கள் தீயிட்டு கொளுத்தினர். இதுபோலவே ஈரோடு மாவட்டத்தில் பயிரிடப் பட்டிருந்த மரபீனி மாற்ற நெற்பயிரை தமிழக உழவர்களும் சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்களும் பிடுங்கி அழித்தனர். ஆந்திரா விலும் இதுபோல உழவர்களின் போராட்டம் தீயிட்டு கொளுத்துமளவிற்கு தொடர்ந்தது.
மரபீனி மாற்ற உணவு வகைகளால் உடல்நலனுக்கு எவ்வித தீங்கும் இல்லையென்று உலகில் எப்பகுதிகளிலும் சான்றிதழ்கள் வழங்கப்படவில்லை. அதேவேளை இதனால் ஏற்படும் ஒவ்வாமை போன்ற உடனடி நோய்கள், மற்றும் நீண்டகால பயன்பாட்டால் உடலில் ஏற்படும் பாதிப்புகள் குறித்த ஆய்வுகளும் முடிவுகளும் அவ்வப்போது வெளிவந்து உலகை மிரட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன. ஆனால் இலாப வெறிப்பிடித்து அலையும் பன்னாட்டு வணிக நிறுவனங்களுக்கு மக்களின் உடல்நலனை குறித்து ஏது அக்கறை? அவர்களின் நோக்கம் எல்லாம் தம் பணப்பெட்டியை நிரப்புவதிலே இருக்கிறது.
குறிப்பாக சொல்ல வேண்டுமானால் சித்தமருத்துவம் உள்ளிட்ட இந்திய மருத்துவ முறைகளில் தோல்நோய் உள்ளிட்ட சிலவகை நோய்களுக்கும் சிலவகை மருந்துகளுக்கும் மீன், கோழி, பன்றி, மாடு முதலியவற்றின் இறைச்சிகளை உண்பது பத்தியமாக தடைச்செய்யப்பட்டிருக்கிறது. இத்தகைய சூழலில் இவற்றின் மரபீனிகளை பயன்படுத்தி புதிய சைவ உணவுகள் உருவாக்கப்படும்போது அவற்றை எவ்வாறு இனம்பிரித்து அறிவது? அவற்றால் ஏற்படும் உடல்நலக்கேடுகளுக்கு யார் பொறுப்பு இந்த புதிய வகை காய்கறிகளை உண்பவர்களை சைவம் என்று அழைப்பது வேடிக்கையாக இல்லையா?.
ஆக நாம் அன்றாடம் பயன்படுத்தும் காய்கறிகளைக்கூட பயன்படுத்த இயலாத நிலைக்குத் தள்ளப்படுகிறோம்.
உயிரியல் தொழில்நுட்பமானது இவ்வாறு பல வகைகளில் நம்மை பாதிக்கும் அதே வேளையில் மற்றொரு புறம் உயிரியல் திருட்டாகவும் வடிவெடுத்துள்ளது. நம் நாட்டின் மஞ்சள், வேம்பு, பாசுமதி அரிசி உள்ளவற்றிற்கு அன்னிய நிறுவனங்கள் காப்புறுதி பெற்றதையும், அதனை நாம் முறியடித்ததையும் அறிவோம். இன்று உலகம் தழுவிய அளவில் குறிப்பாக வளமான மூன்றாம் உலக நாடுகளை குறிவைத்து பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் உயிரியல் திருட்டில் ஈடுபடுகின்றன.
ஆக, இத்தகைய நவீன வடிவில் வரும் ஆபத்தான மரபீனித் தொழில்நுட்பம் போன்றவற்றை புறகணித்தவிட்டு, நம் பாரம்பரிய வேளாண் முறைகளை முன்னெடுத்து செல்வதே இன்றைய காலத்தின் தேவை.